Gewoon, kwestie van ervaring

De beste films, gedichten, songs en theater stukken zitten vol met beleving/ervaring van de maker(s). Het spreekt ons aan, want wij herkennen de heftige emoties die verbeeld worden in klank, beweging, geluid een zucht of een beeld. Het raakt ons diep. Ineens is wat wij zelf meemaken even buiten onszelf en zien of horen wij het in andermans verhaal. Het geeft verbinding om te weten dat de ander ook soms beleeft wat wij zelf ervaren. Het brengt samen, het verlicht en inspireert.

Beeldende vorming doet een beroep op het ervaren en waarnemen van de wereld om ons heen. Deze methode is een manier om te communiceren via beeld over een ervaring. Een ervaring die je met de hele groep deelt, maar waar individuele verschillen er mogen zijn. De methode gaat over het trainen van sociaal-emotionele vaardigheden aan de hand van beeldaspecten. Dit hebben wij vormgegeven door een praatdoek te maken die je kan ophangen, voorzien van klittenband. De beeldkaartjes die wij gemaakt hebben, kunnen op het klittenband bevestigd en verplaatst worden. Door deze interactie met het praatdoek, kunnen leerlingen hun eigen beeldkaartjes bij elkaar zoeken en positioneren. Hierdoor creëren zij een eigen beeldtaal. Deze beeldtaal nemen zij mee terwijl zij een ervaringscapsule maken: een capsule waarin zij een ervaring in hun eigen beeldtaal communiceren. Als laatste komen alle ervaringscapsules samen in een installatie: Een gezamenlijke beeldtaal is gecreëerd.

In samenwerking met Mirre van Dalen en Eliza Reszka